ΑΕΚ και ΠΑΟΚ αποθέωσαν τον ρόλο του προπονητή!

Του Θοδωρή Τσούτσου

ΑΕΚ και ΠΑΟΚ - φαίνεται να - έχουν μείνει στο πρωτάθλημα. ΑΕΚ και ΠΑΟΚ - φαίνεται να - έχουν τον πρώτο λόγο και στο Κύπελλο. Άλλωστε, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ πήραν τους δύο τελευταίους τίτλους που στα αλήθεια "παίχτηκαν". ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, λοιπόν - φαίνεται να - αλλάζουν τα δεδομένα που υπήρχαν στο ελληνικό ποδόσφαιρο τις τελευταίες δύο 10ετίες.

Η φετινή χρονιά, πέρα από όλα τα υπόλοιπα που αφορούν στους δύο Δικέφαλους σε ποδοσφαιρικό επίπεδο και τα οποία τελικά θα κριθούν στο τέλος της, όταν θα κάνουν το ταμείο τους, έχει βάλει στην κουβέντα και μία ακόμη παράμετρο. Τι τελικά σημαίνει ο προπονητής σε μία ομάδα;

Με διαφορετικό τρόπο, αλλά ξεκάθαρα ποδοσφαιρικό και αγωνιστικό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ έχουν απαντήσει στο ερώτημα. Πρώτα για τον εαυτό τους, άρα σημαίνει ότι αυτόν τον δρόμο που είναι και ο φυσιολογικός θα ακολουθήσουν και στην επόμενη μέρα τους, αλλά κατ' επέκταση και για τους υπόλοιπους.

Ο ρόλος του Μανόλο Χιμένεθ στη φετινή ΑΕΚ είναι αυταπόδεικτος. Η ομάδα, χωρίς τις αντοχές σε αγωνιστικό, ψυχολογικό, λειτουργικό, του προπονητή της, δεν θα μπορούσε να φτάσει στο σημείο μισό χρόνο μετά την έναρξη της σεζόν να είναι μέσα σε όλες τις διοργανώσεις.

Ο Χιμένεθ περπάτησε κάποιες στιγμές σε ισορροπίες τρόμου. Τα κατάφερε να μην πέσει ούτε από τη μία μεριά ούτε από την άλλη. Για αυτό και οι δομές της ΑΕΚ, τουλάχιστον δείχνουν να είναι οι πιο δυνατές δομές από οποιαδήποτε άλλη ομάδα στην φετινή Λίγκα. Η Ένωση φέτος, πέρα από την πραγματική επιστροφή στη διεκδίκηση στόχων και σε πιθανή κατάκτησή τους, έχει πετύχει και σε άλλους τομείς.

Ποδοσφαιρικά έχει προοδεύσει σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν της και όλα αυτά είναι στοιχεία τα οποία θα βρει μπροστά της. Και πιθανότατα θα καρπωθεί, ανεξάρτητα από το πώς θα καταλήξει η φετινή σεζόν. Σε όλα αυτά, λοιπόν, ο ρόλος του Χιμένεθ ήταν καθοριστικός. Για την ακρίβεια, μόνο αν ο προπονητής είχε κανονικό ρόλο, θα μπορούσε να συμβεί αυτό. Ο Μανόλο είχε...

Στον ΠΑΟΚ ο ρόλος του προπονητή, από τότε που ανέλαβε ο Ραζβάν Λουτσέσκου, επίσης πήρε αξία, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Ο Ρουμάνος ανέλαβε την ομάδα παραμονές της έναρξης του πρωταθλήματος, που αποτελούσε όχι απλώς στόχο αλλά αυτοσκοπό, έχοντας δύο πολύ σοβαρά θέματα.

Το πρώτο ήταν ότι έπρεπε να χρεωθεί έναν ευρωπαϊκό αποκλεισμό από την Έστερσουντ, που κόστισε πολύ στην ψυχολογία του συλλόγου, αλλά κυρίως κλόνισε την αυτοπεποίθησή του. Ο ρόλος του προπονητή, λοιπόν, ήταν εξ' αρχής καθοριστικός. Επιπλέον, όμως, είχε πολλή δουλειά και στο αγωνιστικό κομμάτι.

Αυτό που παρέλαβε ο Λουτσέσκου ήταν κακοπροπονημένο, από τον Στανόγεβιτς, κακοφτιαγμένο, ελλιπέστατο και εξαιρετικά δύσκολο να συνέλθει. Και μάλιστα, χωρίς πολύ χρόνο στη διάθεσή του, αφού η χρονιά είχε ήδη αρχίσει να τρέχει. Ο Ρουμάνος τεχνικός σε όλα αυτά αντεπεξήλθε. Αν κάποιος μπορούσε να το κάνει, ήταν ο προπονητής. Προφανώς όχι ο οποιοσδήποτε...

Όπως επίσης κατάφερε να αντέξει, με σύμμαχο όχι το αποτέλεσμα στην αρχή, διότι υπήρξαν γκέλες, αλλά με σύμμαχο το ποδόσφαιρο από αγωνιστική σε αγωνιστική να ξεπεράσει και την περίοδο αμφισβήτησης που υπήρξε στο πρόσωπό του.

Οι δυο τους, Χιμένεθ και Λουτσέσκου, λοιπόν, με τον τρόπο που χρειάστηκε να ενεργήσουν ανάλογα με τις καταστάσεις που χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν, κατάφεραν να αναδείξουν το ρόλο του προπονητή σε μία ομάδα. Ασφαλώς και είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό που έχουμε στο μυαλό μας, αλλά ακόμη πιο σίγουρα είναι πολύ περισσότερο πολύτιμος και χρήσιμος από όσο θεωρείται στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

ΑΕΚ και ΠΑΟΚ - φαίνεται ότι - θα παλέψουν για τους τίτλους. Όποιος τα καταφέρει καλύτερα από τον άλλον, προφανώς θα έχει κάνει και κάτι καλύτερα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, στο θέμα του προπονητή έχουν κάνει το ποδοσφαιρικό ορθό, όχι γιατί Χιμένεθ και Λουτσέσκου είναι οι καλύτεροι προπονητές στον κόσμο και τους έχουν εκείνοι στους πάγκους τους. Αλλά γιατί αυτούς που έχουν στους πάγκους τους, τους μετρούν στη διάσταση που πρέπει σύμφωνα με τον τίτλο τους.

Και κάτι ακόμη. Όλα αυτά ίσως δίνουν και την εξήγηση για ποιο λόγο ο Ολυμπιακός αποφάσισε έτσι ξαφνικά να αλλάξει τον Τάκη Λεμονή και να "δώσει" τον πάγκο του στον Όσκαρ Γκαρθία. Μπας και προλάβει να δώσει αξία σε έναν ρόλο, που ο ίδιος υποτίμησε και είδε την ίδια ώρα να κερδίζουν από αυτόν οι αντίπαλοί του. Αλλά μάλλον δεν πρόλαβε...